Stroomstoring

Net las ik mijn reisverslag van India terug om te kijken wat ik toen allemaal geschreven heb. Als ik die verhalen teruglees moet ik wel lachen om wat ik daar allemaal meemaakte. Vergeleken met daar gebeurt er hier eigenlijk niet zoveel bijzonders. Waarschijnlijk is Mozambique gewoon een iets minder “idioot” land dan India :). En ik denk dat ik alles wat ik hier om me heen zie gebeuren nu ook veel vanzelfsprekender vind doordat ik drie jaar geleden in India was en het leven hier in Mozambique veel meer op dat in India lijkt dan op dat in Nederland. Maar als ik even nadenk gebeurt er hier gelukkig toch nog wel genoeg dat de moeite van het vertellen waard is.

Dus nu terug naar de titel van mijn verhaal. Er was vanmorgen namelijk een stroomstoring. Nou mogen jullie denken: dat gebeurt vast wel vaker daar, maar eigenlijk valt het best mee: dit was bij mijn weten de eerste keer sinds ik hier ben. En bovendien was ik er eerst niet zo zeker van of het nou een echte stroomstoring was. Hilbert vertelde mij namelijk al dat er vaak wat mis is met de stroom van Caritas (de organisatie die eigenaar is van het terrein en de gebouwen). Als er dus wat mis was, ging Hilbert met zijn voltmeter kijken wat er aan de hand was en dan loste hij het op. Helaas is Hilbert vorige week vertrokken en heb ik niet zoveel verstand van electriciteit. Het was me echter al eens opgevallen dat de lantarenpalen hier de hele dag door branden. En dat vanmorgen de dichstbijzijnde lantarenpaal uit was. En bovendien kwam er geen keiharde muziek uit de Banca Fixa (vast kraampje) hier tegenover, wat ook vrij uitzonderlijk is. Ik hield het er dus maar op dat het niet aan de stroom (zie: vele losse draden en houtje-touwtje gemonteerde lampen) van Caritas lag. En inderdaad: net toen de accu van mijn laptop leeg was viel het me op dat de lantarenpaal weer brandde en was er weer stroom, hoesee!

Dan nu een beschrijving van een typische werkdag hier in Messica: Als ik het veld in ga, zoals gisteren, begint de dag al vroeg en sta ik om 05:30 op. Even een korte interruptie: de bewaker zet net de waterkoker aan, want het licht gaat hier binnen minder fel branden :). Maar goed, als ik dus vroeg opsta is het hier nog koud, want het is hier winter. Dat betekent dat overdag het zonnetje heerlijk schijnt en het zo’n 25 graden is. Maar ’s ochtends is het dus koud. Vooral als je brommer moet rijden. Ik denk dat ik maar een paar handschoenen ga kopen de eerstvolgende keer dat ik weer in Chimoio ben :).
Dat brommerrijden is op zichzelf ook nog een hele uitdaging. Vooral de paden met los zand zijn bijna onmogelijk te berijden. Zo ben ik vorige week al een keer onderuit gegaan met David achterop. Verder vind ik het brommerrijden supergaaf. Het geeft echt een bepaald gevoel van vrijheid. Hoewel ik eerst nooit begreep wat mensen nou zien in motorrijden, begin ik het nu denk ik een beetje te begrijpen. Vooral wanneer ik ergens aankom, mijn helm afzet en mijn haren losschud zoals ze dat in de reclame altijd doen :D.

Zo’n één keer in de week ga ik met de brommer naar de wat grotere markt die zo’n vier kilometer verderop is. Hier staan allemaal kraampjes zo dicht op elkaar dat er maar één persoon tegelijk tussendoor kan en die zo laag zijn dat ik er altijd wel een keer mijn hoofd stoot. En waar ik op de een of andere manier altijd wel minstens één keer uitgelachen wordt (dat denk ik tenminste) om iets wat ik probeer te kopen en waarvan ik na veel geharrewar pas duidelijk kan maken hoeveel ik ervan wil en hoeveel ik er dan voor moet betalen. Zo vroeg ik gisteren om acht sinaasappels (quero oito) en kreeg ik er vier. Nu begreep ik wel wat er mis ging, want ze kosten twee Meticais per stuk en ik kreeg dus voor acht Meticais aan sinaasappels. Vervolgens komt er dan iemand die een beetje Engels spreekt (ongeveer net zo goed als mijn Portugees) en die nog vier sinaasappels erbij doet en zegt hoeveel het kost, het geld aanneemt en dit vervolgens doorgeeft aan de verkoopster (anders gaat het helemaal mis natuurlijk :)).

Wat me altijd opvalt als ik hier buiten over de paden loop is de hoeveelheid kinderen en baby’s. Bijna alle vrouwen die je tegenkomt lopen wel met een baby op hun rug geknoopt. En ook de kleinere kinderen lopen al met de babybroertjes of zusjes op de rug. Daarnaast lopen de vrouwen hier altijd rond met vanalles op hun hoofd en hier heb ik echt enorme bewondering voor. Zo zag ik gisteren een vrouw met een volle mand tomaten op haar hoofd lopen (ik denk zo’n 25 kg of misschien wel meer) en twee vrouwen met een stapel hout op het hoofd en een kind op de rug. Het lijkt me een hele toer om dat allemaal in balans te houden. Ze balanceren er ook probleemloos mee over een boomstam die over een rivierstroompje gelegd is. Helaas heb ik hier nog geen foto’s van, maar die zal ik nog proberen te maken. Wat ik dan ook wel weer grappig vond is dat ik laatst ook een vrouw zag lopen met enkel een stuk zeep op haar hoofd. Dat kun je dan ook wel weer gewoon tillen leek mij. Maar zo lopen de kinderen soms ook al met kleine voorwerpen op hun hoofd om het te leren.

’S avonds kook ik hier meestal zelf op een electrisch kooktoestel. En ook dat vind ik af en toe nog best een uitdaging. Als het kooktoestel een tijdje aanstaat heb je namelijk instant spiegelei. Zo heb ik afgelopen week minstens een uur besteed aan het bakken van welgeteld één halfgare pannenkoek en een heleboel aangebrande prut. Volgende keer beter...

Nog een andere typische actie die ik jullie niet wil onthouden:
Voor het meten van de afvoer van de riviertjes in het gebied gebruik ik een EC-meter. En daar zitten batterijen in. Nu waren die vorige week bijna leeg en dacht ik: laat ik ze eens opladen. Ik dus netjes de batterijen in de lader doen (jeweetwel met de plus bij de plus en de min bij de min etc.), hoor ik op een gegeven moment een knal. Ik dacht: “het zal wel” en ging vrolijk verder met wat ik aan het doen was. Een tijdje later hoorde ik echter nog een knal en ging ik toch maar eens polshoogte nemen of er binnen echt niets was dat kon exploderen. En toen kwam ik erachter dat de oplaadbare batterijen van de EC-meter naast de oplader lagen en de batterijen die ik uit de EC-meter had gehaald en aan het opladen was bepaald niet laadbaar waren. Dit was wel een hele domme actie, want ik had eigenlijk wel gelezen dat ze niet geladen mochten worden maar tekst verkeerd geïnterpreteerd, ahum (dat dat nog kan hè, zou je denken).Wel, om precies te zijn stond er: “Do not connect improperly, charge or dispose of in fire. Battery may explode or leak (nou dat klopt in ieder geval)”. Nu ik het zelf nog eens teruglees begrijp ik eigenlijk ook niet helemaal wat ik daar verkeerd aan kon begrijpen, maar ik dacht dus dat ze bedoelden dat je ze niet verkeerd moest verbinden wanneer je ze op ging laden.

Verder gelukkig geen kommer en kwel om over te schrijven (de batterijen waren tot nu toe denk ik wel het dieptepunt). Ik heb het hier over het algemeen prima naar mijn zin!

Até logo, tot ziens!
Froukje