Komkommertijd

Hoewel er al een tijdje mediastilte heerst op mijn reisblog (ook hier is de komkommertijd aangebroken :)), wil ik jullie graag laten weten dat ik nog steeds springlevend ben en alles verder ook nog steeds goed gaat. De kat die hier rondloopt vormt tot nu toe nog de grootste bedreiging voor mijn gezondheid. Niet in de zin van: het is een ongelooflijk gevaarlijke kat, maar meer in de zin van: ik vind je zo lief, dus ik loop constant precies daar waar jij ook loopt-kat. Ik ben werkelijk al minstens tien keer bijna over de kat gestruikeld/ertegenaan gelopen/op haar poten gaan staan/ tussen mijn benen geplet terwijl ik ergens heen liep. Met als gevolg dat ik nu telkens als een soort dronkeman over het terrein loop om te proberen de kat te ontwijken (nog steeds tevergeefs overigens). Voor de rest is het een schat van een beest (zie foto’s).

Naast de kat de nodige aandacht geven, houd ik me hier ook nog bezig met andere dingen. Eén daarvan is Engelse les geven aan Noè, aan een jongen die hier zelf lesgeeft op de basisschool. De eerste keer dat hij hier was, zei Delfina (een van de medewerksters van Caritas) tegen mij: “you’re going to get married here”. En hoewel mijn stagebegeleider hier mij ook al eens heeft gezegd dat Afrikaanse mannen vaak wat van je willen als ze je aandacht geven (meer dan alleen Engelse les bijvoorbeeld), gedraagt mijn leerling zich tot nu toe voorbeeldig en is er nog geen vonk overgesprongen. Maar wie weet wat er nog kan gebeuren ;).

Wat ook elke keer weer een belevenis is, is de reis naar Chimoio. Chimoio is de dichtstbijzijnde grote stad, waar ik af en toe heen ga om mijn begeleider te spreken, boodschappen te doen of een touristisch uitstapje te maken, zoals vorige week zondag. Toen ging ik samen met Piloto (medewerker van Wouter) de Cabeça do Velho (hoofd van de oude man) beklimmen. Dat is een heuvel die aan de rand van Chimoio ligt en waar je op de top een mooi uitzicht hebt over de stad en de omgeving. Ik ben uiteindelijk een foto vergeten te maken van de berg zelf, maar ik heb vanaf de top wel een foto gemaakt van een ander liggend ‘rotshoofd’, dus dat maakte het weer een beetje goed. Goed, ik dwaal weer eens af. Want ik wilde eigenlijk vertellen over de reis naar Chimoio. Dat gaat namelijk per chapa. Dat zijn minibusjes, met drie of vier rijen bankjes erin, die heen en weer rijden tussen de verschillende stadjes en dorpjes. Op elk bankje passen in principe vier mensen. Vorige week zondag zaten er echter op de terugweg al drie stevige vrouwen op één bankje, dus moest er even wat intern geschoven worden zodat de vierde stevige vrouw die zich aandiende zich er niet naast hoefde te persen. In plaats daarvan kon een van de kleine meisjes die al in het busje zat de vierde plek mooi opvullen. In totaal gaan er dan 20 man/vrouw in één busje en er wordt meestal niet vertrokken voordat dit aantal er ook daadwerkelijk inzit. Dat is inclusief chauffeur en abrador (de jongen die de deur open en dicht doet en het geld int)), maar exclusief baby’s/jonge kinderen (vaak zijn dat er ook nog een heel aantal). De abrador, die altijd als laatste instapt, staat dus regelmatig met zijn hoofd en rug tegen het plafond gevouwen. En het voorste bankje zit met de rug naar de chauffeur toe, waardoor je soms met je kniën zo ongeveer in andersmans kruis zit. Toch zie ik wel potentie om zulk soort vervoer ook in Nederland in te voeren; het vervoersprobleem van IJzersterk zou er namelijk in één klap mee opgelost zijn :). Naast de passagiers in het busje wordt er vaak ook nog bagage meegenomen op het dak, wat fraaie taferelen op kan leveren. Zo stond er een aantal weken geleden een hele lading vaten met een soort frituurolie op het dak. En elke keer dat de chapa remde stroomde er een plas olie over de voorruit…

Omdat ik af en toe ook nog wel eens de vraag krijg hoe het nu eigenlijk met mijn onderzoek gaat, zal ik hier ook nog kort wat over vertellen. Zoals jullie al weten, ga ik voor het veldwerk altijd met de brommer op pad. Samen met David meet ik dan de afvoer en de EC (electrische geleidbaarheid) van de riviertjes en de irrigatiekanalen in het gebied. Het doel hiervan is om erachter te komen hoeveel water er voor irrigatie gebruikt wordt en hoeveel grondwater er afgevoerd wordt. Daarnaast staat er een aantal divers in het gebied die al een halfjaar de waterhoogtes meten bij de benedenstroomse punten. Aan de hand van de relatie tussen de- door de divers- gemeten waterhoogtes en de afvoeren die wij telkens ter plekke meten, kunnen we een afvoerreeks voor het hele jaar maken. Mijn belangrijkste opdracht is die afvoerreeks vervolgens te simuleren met een hydrologisch model. En als het model de gemeten afvoerreeks goed kan simuleren, ga ik daarna scenario’s doorrekenen om te kijken wat het effect is van een toename van waterverbruik voor irrigatie of een ander neerslagpatroon (bijvoorbeeld een lagere jaarlijkse neerslag of meer intense regenval). Tot nu toe vind ik dit allemaal erg leuk om mee bezig te zijn en de eerste resultaten zijn ook hoopvol (het model lijkt goed te werken), dus eigenlijk heb ik nog steeds niets te klagen.