Gewoonten

Hoi lieve mensen!

Ten eerste alvast mijn exuses voor sommige iets minder prettige details in mijn reisverslag. Ik moet ze echter toch kwijt en ach, het hoort ook bij het leven moet je maar denken...

Op dit moment zit ik op mijn kamer in het Veterinary Girls' Hostel en lopen er twee salamanderachtige beestjes over de muur. Ze zien er wel schattig uit, al hoop ik dat ze niet bij me in bed kruipen. Maar misschien dat mijn muskietennet ze wel op afstand houdt. De dagen hiervoor logeerde ik in het algemene Guesthouse van de universiteit, maar op aanraden van de 'Vice Chancellor', ben ik vanavond hierheen verhuisd, zodat ik meer contact zou hebben met de andere studenten.
Het is hier op dit moment al 1 uur 's nachts, maar ik wil toch graag een verhaaltje schrijven, want anders kom ik er niet zo snel aan toe. De labtop van mijn begeleider liet het namelijk geregeld afweten, dus dan moest hij die van mij maar even lenen. Vanavond hebben we hem naar de maker gebracht. Die maakt alles terwijl u wacht... En dat betekent dus dat je zo'n 2 uur niet veel meer te doen hebt dan naar de nieuwste snufjes op computergebied (oprolbare toetsenborden enz.) te kijken. Tot nu toe bestaat het grootste gedeelte van de dag uit wachten, dus ik kijk maar niet meer op de klok. Ook doe ik mijn best zoveel mogelijk kopjes tsai af te slaan, met wisselend resultaat. Indiase tsai is gemaakt van thee (jaja), met melk, heel veel suiker en iets kruidigs. Dit kan zoiets zijn als kruidnagel, kardemon of gember. In ieder geval ben ik er niet zo gek op en zeker niet zeven keer per dag. Maar aangezien de kopjes makkelijk tussen duim en wijsvinger te klemmen zijn, kan ik ze maar beter in een slok leegdrinken, dan ben ik niet onbeleefd en proef ik het 't minst.
Verder vroeg ik me al een tijdje af waarom ik hier op de wcs nooit toiletpapier, maar wel plastic bakjes tegenkwam en wat ze hier dan mee doen. Aangezien mijn voorraad zakdoekjes op begon te raken en ik niet zo'n uitgebreide reizigerservaring heb, heb ik maar eens op internet opgezocht wat ik met dit probleem aan moest vangen. Op de volgende link kunnen jullie de oplossing lezen, voor degenen die het willen weten: ik heb het maar gelijk in de praktijk gebracht (zie: http://www.worldhum.com/features/how-to/use_a_squat_toilet_20060923/). Linkerhanden zullen voor mij nooit meer hetzelfde zijn...
Iets wat me ook steeds weer opvalt, is dat Indiërs je nooit alleen zullen laten met een probleem voordat het is opgelost. Vaak moet je ook drie keer bevestigen dat je echt 'fine' bent en verder geen hulp nodig hebt (of tsai :)). De eerste dag in India (zondagavond) pakte dit feit voor mij wel heel apart uit. Ik had namelijk voedselvergiftiging opgelopen en net toen mijn begeleider langskwam, kwam alles eruit. Vervolgens is hij wel de halve nacht gebleven om te wachten tot het over was. Dat moet niet alleen voor mij niet zo'n fijne ervaring geweest zijn. Maar gelukkig was het na zeven keer overgeven en een injectie in m'n bil uieindelijk toch over. Wel was ik de volgende dag zo dom en dorstig om wat van mijn mangodrankje van de vorige dag te drinken. Niet zo slim als je de dag ervoor maar drie dingen hebt gegeten/gedronken die de voedselvergiftiging konden veroorzaken. Dat hield ik dus weer niet binnen. Het positieve hiervan was dat ik nu in ieder geval wist wat de oorzaak was geweest. Ik besloot nog een blik op het flesje te wagen om de houdbaarheidsdatum te achterhalen en zag 09-09, tsja.
Dat tsja is iets wat mijn begeleider hier trouwens ook in elk gesprek zegt. Bijna elke zin eindigt met "tiga, tiga, tiga, tsjah, tsjah". Te vertalen met zoiets als 'komt goed, komt goed'.

Nou lijkt het misschien of bovenstaande verhaal één lange klacht is over rare en vervelende gewoontes in India, maar dat is niet zo bedoeld. Of je het positief of negatief ervaart, hangt vooral heel erg van jezelf af en is ook gewoon een kwestie van wennen. En wat dan overblijt is vooral de enorme gastvrijheid en behulpzaamheid van de mensen en heel veel mooie andere dingen. Die ik nu even niet meer op ga schrijven, omdat ik lekker ga slapen!


Liefs,

Froukje